Emanuel Martins Ferreira had een groot aandeel in de 5-1 zege van Salamanders op Hercules. Twee winstpartijen kwamen op naam van de 21-jarige paralympiër. Martins Ferreira, geboren in Rotterdam, is de zoon van twee Portugese ouders, die decennia geleden hun heil in Nederland zochten.

AD – Ronald Mooiman 
fot.  © Patrick Dolkens
De linkshandige Martins Ferreira staat na een mindere periode inmiddels weer zijn mannetje in de eredivisie. Zaterdag kwam hij voor het eerst dit seizoen tot twee winstpartijen. ,,De wedstrijd tegen Martin Brinkhoff was een bijzondere. Vorig seizoen had ik nog van hem verloren. Hij speelde meer tegen zichzelf dan tegen mij. We spelen met een andere, meer stroeve bal, en daar hebben eigenlijk alle spelers moeite mee. Het dreef hem tot redelijke wanhoop, maar ik ben gelukkig rustig gebleven. Dat leidde uiteindelijk tot een mooie overwinning.”

Zo goed als het de zaterdagmiddag ging, zo slecht beviel het leven Martins Ferreira de afgelopen maanden. ,,Ik doe een studie sport en bewegingsleider in Rotterdam. Omdat ik vaak aan het trainen was, ook bij de paralympische ploeg, (hij is geboren met twee klompvoeten, red.) had ik minder tijd voor school. In plaats van met mij in overleg te gaan om te kijken hoe we mijn tijd beter konden indelen, eiste de school dat ik meer tijd aan mijn oplediding zou besteden. Bovendien had ik in die periode steeds meer last van mijn rug en nek, waardoor ik ook veel slaaptekort kwam. Geen leuke periode.”

Inmiddels heeft de Rotterdammer bij het Wateringse Salamanders zijn draai gevonden. ,,Een mooi team waarin ik het naar mijn zin heb. Ik train nu ook weer vier tot vijf keer per week en ik hoop dat dat zich gaat uitbetalen. In ieder geval deze zaterdag heeft het me zeker geholpen.”

Niet realistisch

Tot een paar maanden geleden had Martins Ferreira, die zaterdag ook van oud-Salamanders speler Jamshid Sedigh won, nog hoop op deelname aan de Paralympics van Tokio. ,,Maar dat heb ik inmiddels uit mijn gedachten gezet. Je hebt een kans om je te kwalificeren voor de Paralympics als je bij de eerste twintig staat van de wereld. Ik sta momenteel 28ste. Daarom heb ik samen met de mensen op Papendal afgesproken mij te richten op de Paralympics van 2024 in Parijs. Dat is een realistischer doel. Tenminste, als ik dan nog wordt gezien als Paralympiër.”

Geen last

Binnenkort wordt gekeken of de Rotterdammer nog in aanmerking voor het paralympisch tafeltennis komt. ,,Van mijn klompvoeten, waaraan ik twee maanden na mijn geboorte ben geopereerd, heb ik niet heel veel last. Ik heb wel meer kans op een blessure. Mijn enkels zijn door de operatie van toen zwak. Ik word gezien als de minst gehandicapte sporter, die in aanmerking komt voor de Paralympische Spelen. Er is dus een kans dat ik die ‘status’ kwijtraak, maar ik denk niet dat dit zal gebeuren. Ik heb het ontzettend naar mijn zin bij de paraploeg, ben goed bevriend met teamgenoot Bas Hergelink (oud-Salamanders-speler, red.). We zijn een goed op elkaar ingespeeld duo. Ik wil me graag samen met Bas voor Parijs plaatsen.”